Το ανοξείδωτο 316 ισίωσε το επεκταθε'ν μέταλλο 6000mm HL φύλλων χάλυβα 3mm

Οι δύο ο συνηθέστερα χρησιμοποιημένοι τύποι ανοξείδωτων είναι σήμερα 304316 (ή 1,4308 και 1,4408 που αντιστοιχούν στα γερμανικά/ευρωπαϊκά πρότυπα). Η κύρια διαφορά στη χημική σύνθεση μεταξύ 316 και 304 είναι ότι 316 περιέχουν τη Mo, και γενικά αναγνωρίζεται ότι 316 έχουν την καλύτερη αντίσταση διάβρωσης και είναι ανθεκτικότερο στη διάβρωση από 304 στα υψηλής θερμοκρασίας περιβάλλοντα. Έτσι στα υψηλής θερμοκρασίας περιβάλλοντα, οι μηχανικοί επιλέγουν γενικά 316 υλικά συστατικά. Αλλά δεν υπάρχει κανένα απόλυτο πράγμα. Σε ένα συγκεντρωμένο περιβάλλον θειικού οξέος, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή η θερμοκρασία είναι, δεν χρησιμοποιεί 316! Διαφορετικά, αυτό το θέμα θα ήταν μια μεγάλη υπόθεση. Οι άνθρωποι που μελετούν τους μηχανικούς όλοι έχουν μάθει για τα νήματα. Θυμηθείτε το μαύρο στερεό λιπαντικό που πρέπει να εφαρμοστεί για να αποτρέψει το δάγκωμα νημάτων κάτω από τις υψηλές θερμοκρασίες: δισουλφίδιο μολυβδαίνιου (MoS2). Από το, δύο συμπεράσματα μπορούν να συναχθούν: [1] Mo είναι πράγματι μια υψηλής θερμοκρασίας ανθεκτική ουσία (χρησιμοποιείτε μια χοάνη για να λειώσετε Zhidao Huangjin; Χοάνη μολυβδαίνιου!). [2] το μολυβδαίνιο αντιδρά εύκολα με τα υψηλά valent ιόντα θείου στα σουλφίδια μορφής. Έτσι κανένας τύπος ανοξείδωτου δεν είναι έξοχοι αήττητος και αντιδιαβρωτικός. Σε τελευταία ανάλυση, το ανοξείδωτο είναι ένα κομμάτι του χάλυβα με περισσότερες ακαθαρσίες (αν και αυτές οι ακαθαρσίες μπορούν να είναι πιό αντιδιαβρωτικές από το χάλυβα), οι οποίες μπορούν να αντιδράσουν με άλλες ουσίες.